مقایسۀ اثربخشی آموزش مهارت حل مسأله و هوش هیجانی در کاهش پرخاشگری دانش آموزان پسر دبیرستانی

این پژوهش با هدف بررسی مقایسۀ اثربخشی آموزش مهارت حل مسأله و آموزش هوش هیجانی در کاهش پرخاشگری دانش آموزان پسر دبیرستانی اجرا شد. روش پژوهش نیمه تجربی با طرح پیش آزمون و پس آزمون بود. جامعۀ آماری همۀ دانش آموزان پسر مقطع متوسطۀ شهر قرچک در سال تحصیلی 91ـ1390 بود که با روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای، 45 دانش آموز پسر با پرخاشگری بالا به وسیلۀ آزمون پرخاشگری (باس و پری، 1992) انتخاب شدند. براساس طرح آزمایشی، دانش آموزان در سه گروه 15 نفره قرار گرفتند. یک گروه آموزش مهارت حل مسأله و دیگری آموزش هوش هیجانی را در 6 جلسۀ 2 ساعته دریافت کردند و گروه سوم به عنوان گروه گواه، آموزشی دریافت ننمودند. داده های پژوهش با استفاده از تحلیل کوواریانس و آزمون t تحلیل گردید و نتایج داده های حاصل از پیش آزمون و پس آزمون نشان داد که آموزش هر دو روش حل مسأله و هوش هیجانی به طور معناداری با کاهش میزان پرخاشگری در بین دانش آموزان پسر ارتباط دارند (05/0 > p ) و در دو نوع آموزش با یکدیگر تفاوت معنی دار وجود ندارد. همچنین در خرده مقیاس های پرخاشگری نیز گروهها با هم مقایسه شدند و نتایج داده های پیش آزمون و پس آزمون نشان داد که در مقایسۀ دو نوع روش آموزشی در خرده مقیاس ها تفاوت معنی دار بود (05/0 > p ).